Inmiddels ben ik ongeveer een week op Gulugufe in Malawi.

Vandaag was het dan zover, ik ging veel te laat van huis, reed eerst ook nog naar het verkeerde adres, maar kwam uiteindelijk aan bij LID ( licht in 't duuster ) mijn slaap/woonplaats voor de komende periode.

Ik zit hier nu 5 dagen en God is ontzettend aan het werk! 

Elke week bloggen lukt helaas niet, dus we zijn alweer dik twee weken verder.

Het lijkt wel steeds langer te duren voordat ik schrijf, maar de afgelopen weken waren druk en heel erg leerzaam. we hadden HMT en Kairos.HMT staat voor Harvest multiplication training. daarin leer je om te discipelen. (mensen die bekeerd zijn, weer leren om andere mensen te bekeren)zodat het woord zich steeds verder verspreid. Ik werd ontzettend enthousiast van deze lessen en wilde steeds meer mensen het goede nieuws vertellen. Hoe geweldig is het dat we allemaal discipelen van Jezus mogen zijn net als de discipelen uit de Bijbel. Dat we mogen dopen in de naam van de Vader de Zoon en de Heilige Geest. Dat we nieuwe volgelingen van Christus mogen maken. In mijn groeide een intens verlangen om in de Bible belt aan de slag te gaan om alle mensen die op dit moment in de ban zijn van religie, het geloof te brengen. Als het Gods wil is dan zal hij mij daarin leiden. Het is echter belangrijk dat je je visie je krijgt eerst aan zichzelf laat sterven zodat God hem opnieuw tot leven kan wekken en de deur zelf open kan doen.

Inmiddels zit ik al weer een week en 3 dagen in Indonesië.De tijd vliegt, maar wat is het geweldig.Indonesië is een prachtig land en de mensen zijn ontzettend open en vriendelijk.Natuurlijk is al het nieuwe even wennen, maar eigenlijk voelde ik me er al snel in thuis.De warmte valt op dit moment nog ontzettend mee.Door de winter in Australië waait er op dit moment een frisse bries over Bali.De verblijfplaats is een gigantische zegen! De bedden zijn beter dan de bedden die ik in Nederland had! Je ziet dat ze rekening hebben gehouden met de "westerling"Het gebouw is ontzettend nieuw en eigenlijk ook nog lang niet af, maar de bedden zijn gigantisch en de deuren 2,5 meter.Het enige waar ik ontzettend aan moet wennen is het afwassen in koud water met chloor en geen drinkwater uit de kraan.Ook het toiletbezoek is een leuke uitdaging, omdat er geen wc papier, maar water aanwezig is om jezelf te reinigen. Maar hé, alles went. (ook de koude douche)Als je naar buiten gaat, wordt je per direct geconfronteerd met de afgoderij in Indonesië.Overal op straat staan offers voor de goden van de hindoes en sommige godenbeelden torenen boven alles en iedereen uit.Voor mij is het flink confronterend dat mensen zo toegewijd zijn aan 'nep-goden'.Wij zijn niet zo bang voor onze God, wij leven uit genade, maar daarmee gaat ook wat toewijding en respect verloren.Ik weet en lees overal in het Woord dat onze God geen brand offers wil, dat het om ons hart gaat, maar oh, oh, wat behoud ik delen van mijn hart vaak graag voor mezelf.De stukjes waarvan je denkt, dat hoeft God niet te zien, of daar mag Hij niet in gaan snijden en schaven.Stel je voor dat je gehoor moet geven aan een roeping die onmogelijk lijkt....Nee hoor Heer, ik niet.In mijn worstelingen, denk ik ineens aan Mozes, aan Jona, aan de zovelen die nooit hadden gedacht dat ze Gods plan konden vervullen, maar toch geschiedenis schreven.Hoe? With the power of God! Ineens worden problemen uitdagingen en veranderd ''Ik wil niet" in "kom maar op!"