De afgelopen weken waren vreemde weken.
Alles was hetzelfde, maar toch ook totaal anders.
Ik werd me langzaam bewust van het feit dat teruggaan nu écht niet meer mogelijk was.
Ook niet bij een noodsituatie, ook niet als ik zou willen, ook niet voor een hele hoop geld, gewoon niet.
En dat is best gek, dat te beseffen, kan je best onrustig maken.
We zitten met z’n allen een soort van gevangen in een onze vrije wereld.
En niemand weet voor hoe lang…
Dat is ook zo gek, de onvoorspelbaarheid…
Ik ben er deze weken ook achter gekomen dat het nieuws me ontzettend onrustig maakt, dus heb maar besloten het niet meer te kijken.
Alles is negatief, alles maakt bang en alles lijkt uitzichtloos.
Terwijl Gods woord hele andere woorden spreekt.
Woorden van hoop, van bevrijding en zicht op een goede toekomst.
Ik heb dan ook meer tijd met God doorgebracht, dan ooit tevoren.
Veel met Hem gepraat, maar ook veel gesmeekt en gehuild.
Veel voor anderen gebeden, maar ook ontzettend veel voor mezelf…
En veel gedankt, gedankt voor dat alles wat we normaal voor lief nemen en ons nu is afgepakt.
Hoe vaak danken we God nou voor een knuffel van oma? Of een knuffel van een vreemd kind?
Ineens is het onmogelijk en wordt het een grote zegen, als het weer kan!
Deze tijd maakt ons klein, deze tijd maakt ons nederig en vraagt om verandering en het aanpassingsvermogen van mensen.
We hebben straks allemaal, ons eigen corona verhaal…
2020 zal voor velen als moeilijk jaar worden bestempelt, als zwarte bladzijde, maar ik hoop dat we in dit donker juist meer zoeken naar Het Licht. Naar het eeuwige leven.
Half a Mile zingt dat zo mooi in het nummer The Promise
I never said that fear wouldn’t find you in the night, or that loneliness was something you never have to fight, but I did say, I’ll be right there by your side.
And I did say, I always help you fight.
De keuze om te blijven, heb ik gemaakt in de vrede die ik op dat moment van God ontving.
Dat wil niet zeggen dat ik nu nooit angstig ben, maar in die angst me mag richten op Hem en zijn beloften.
En ergens is er ook een opnieuw genieten…
Want alles wat ik nu meemaak, had ik niet meegemaakt, als ik het vliegtuig naar huis had gepakt.
Zingen met Anna, gewoon weer lesgeven aan Jona en zien dat hij leert.
Zelf muziek maken, alleen zijn en bij God komen en van de natuur en de omgeving genieten met Erza.
Herinneringen maken, die ik anders niet had gemaakt.
En dat maakt me blij en dankbaar.
Alles koester ik dubbel, alsof ik een soort van 2e kans heb gekregen.
Mijn medicatie is gelukkig ook uit Nederland aangekomen, dus dat is weer een zorg minder.
Paul is gelukkig weer helemaal genezen van Malaria en de regels rondom corona worden gelukkig bij Gulugufe door alle werkers netjes nageleefd.
Hier in Malawi zijn inmiddels 12 bevestigde corona gevallen, waaronder 1 in ons district en dat zorgt voor steeds strengere regelgeving.
Zo mogen we niet meer met meer dan 4 man in een auto en gaat er langzaam steeds meer dicht.
Maar hier treft dat de mensen dubbel.
Mensen kunnen hier niet zomaar thuis blijven, of in alle gevallen gepaste afstand houden.
In Afrikaanse landen is dat simpelweg onmogelijk.
daarnaast raakte het me toen 1 van onze medewerkers naar meer informatie over Corona vroeg.
Met alle liefde legde ik hem uit wat ik wist en waar je op moest letten.
Wanneer je in de gevarenzone zat en wanneer niet, en dat het voor kinderen vrijwel ongevaarlijk was, alleen konden ze het wel overbrengen, dus daarom is voor hen afstand ook belangrijk.
Er viel even een stilte.
Maar…. Maar wat als je kind aids heeft?
Oh, uhms, ja, dat soort vraagstukken hebben we in Nederland natuurlijk niet.
Ik geef toe dat het voor zulke kinderen waarschijnlijk wel gevaarlijk zal zijn.
Terwijl ik me ondertussen besef hoe oneerlijk het allemaal weer is.
Hoe kwetsbaar Malawi is in deze strijd tegen Corona.
Wat voelt het allemaal ineens weer hopeloos.
maar in die hopeloosheid mogen we ons richten op Hem die leeft.
Ik vond het ook wel fijn dat we Pasen mochten vieren deze dagen.
Dat we weer even bewust werden stil gezet bij wat Jezus voor ons heeft gedaan.
Dat Hij alles heeft gedragen en voor ons bidt.
Laten we Hem blijven prijzen en elkaar het goede nieuws van het evangelie blijven vertellen!
Bemoedig elkaar daarmee, juist nu!
Bid voor je naaste, de artsen, voor wijsheid, voor genezing.
Dankbaar voor alles wat Hij geeft en hoe Hij voorziet.
Hartelijke groet en zegen,
Marith
Reactie plaatsen
Reacties
Dag lieverd, het is ook overal spannend en onzeker, dat heb je heel goed verwoord. We hopen dat jullie daar gespaard blijven en dat we elkaar toch, over niet heel lange tijd, weer in de armen kunnen sluiten. xxx mama
Hi lieve Marit, wat een mooie update heb je geschreven. Dat krijg ik dan weer niet van mama te horen dat je hebt besloten om te blijven, dus goed dat ik af en toe op Facebook kijk ;) Ik hoop dat jij en je naasten daar in goede gezondheid mogen blijven en dat je ondanks de hele situatie toch ook kan blijven genieten <3 Dikke knuffel van je nichtje Femke