Na regen komt zonneschijn

Vandaag ben ik een maand op Gulugufe en ik geniet ontzettend van alle zegeningen die er zijn geweest in de afgelopen maand.

Er is een ontzettend mooi bedrag binnen gekomen voor de zonnepanelen en ze werken!

We hebben dus weer stroom en stromend water!

Hier en daar valt er nog wel eens wat uit, maar we zijn gelukkig niet meer volledig afhankelijk van de landelijke leverancier en wekken nu zelf bijna al onze stroom op!

Bedankt voor de giften en voor gebed.

 Ook mocht ik hier genieten van de kerstvakantie.

Die brachten we door in 40 graden, maar toch maakten we er samen een echte kerst van.

Een kerstboompje,  een kerstmaal bereid door Karst en Tjitske en een hele boel kerstliedjes.

Ferliz Navidad  viel bij de werkers ontzettend in de smaak en werd dus helemaal grijs gedraaid.

Het viel mij op dat mensen hier het leven vieren…

Al het dansen en zingen is niet voor niets, want de gemiddelde leeftijd  ligt op 44 jaar.

Mensen weten hier heel goed dat het leven te kort is om niet te genieten van de kleine dingen.

Een onwijs mooie les om van ze te leren.

Op 2^e kerstdag gingen we op safari naar naar Majete.

Daar hebben we ontzettend veel mooie dieren mogen bewonderen.

Door het regenseizoen werd het al wel erg groen, maar ik heb ontzettend genoten.

Vooral van de grote kudde olifanten die vlakbij het zwembad kwamen drinken.

We zagen ook nog een hartebeest! Die zie je normaal maar heel weinig, maar kwam toch even aan ons voorbij.

De leeuwen en giraffes verstopten zich helaas achter het groen, maar het was een fantastische belevenis.

We sloten de dag af met de film Home alone. ( toch nog een beetje sneeuw)

Een paar dagen later maakte ik mijn eerste ritje naar het ziekenhuis.

Mijn darmen werkten niet helemaal naar behoren en in het ziekenhuis vonden ze een te hoge witte bloedcellen waarde.

Ergens zat dus een infectie…  gelukkig kreeg ik een goede antibioticakuur en knapte ik daarna snel op.

Ik vond het wel even lastig om me ziek te voelen en zo ver van huis af te zijn, maar God maakte elke avond sprookjesachtig door honderden vuurvliegjes naar ons huis te sturen.

Echt ontzettend magisch en mooi om mee te maken.

Ook met oud en nieuw hielden we de Hollandse tradities in ere. We bakten namelijk heerlijke oliebollen. De bevolking hier bakt vaak een soort oliebollen die ze ‘mandazies’ noemen.

En natuurlijk werd er weer veel gedanst en gezongen :) 

Er was helaas geen vuurwerk, maar dat mocht de pret niet drukken.

Verder waren we getuige van een cavia geboorte en gingen we op kraamvisite bij een van onze werkers.

Baby’s krijgen hier bij elk kikje gewoon de borst. Om de haverklap worden de borsten hier uit de kleren geslingerd om te functioneren als voeding of als speen.

Het komt hier overigens amper voor dat vrouwen niet in staat zijn om te voeden.

Op het moment dat we wilde gaan, bleek dat we mochten blijven eten.

Hij haalde alles uit de kast.

We kregen mynzima  ( maïsmeelpap) en verschillende soorten groenten en zaten samen op de vloer in zijn twee bij twee huiskamer.

Hij is ontzettend trots en blij dat zijn zoon dankzij Gulugufe naar school kan en liet ons de eerste werkjes van zijn 4 jarige zien.

Zulke momenten maken me ontzettend gelukkig.

Zien dat wat Esther en Paul zaaien, vrucht draagt. Dat hij ook bij zijn huis was begonnen met het verbouwen van verschillende gewassen op 1 stukje grond en dat hopelijk de hele buurt dat uiteindelijk overneemt.

Dit is ook de visie van Gulugufe. Esther en Paul willen niet de blanke mensen zijn die alles beter weten en je gaan vertellen hoe het moet.

Je kunt gewoon komen kijken wat we hier doen en hoe dat werkt in je voordeel.

En dan kun je het zelf proberen en weer delen met anderen… enz.

De zondagen zijn hier overigens ook geweldig!

We zijn nu 2 keer in de kerk van Heston geweest ( 1 van onze werkers) en dat is 1 groot feest.

Er word ontzettend veel gezongen en gedanst en alles is ongepland.

Er word letterlijk gezegd “dus nu gaan we uh collecte doen” en nu is er tijd voor getuigenissen…

“geen getuigenissen?” oh dan gaan we nu hymnen zingen.

“wil iemand nog iets delen?”

Ik vind het in 1 woord fantastisch om zo kerk te zijn.

Zelf heb ik in die kerk ook een overdenking over Lucas 9 mogen doen.

Die keer daarop had Karst snachts al op zijn hart gekregen dat hij de volgende dag wat in de kerk moest delen, maar dat zou hij alleen doen als er naar gevraagd werd, had hij tegen God gezegd.

En zo geschiede…

Toen heeft Karst gedeeld over de liefde van Jezus. ( heel mooi momentje)

Dit zijn dingen die onze kerk niet gebeuren omdat we alles dicht getimmerd hebben.

Ik hoop dat we in Nederland leren om wat minder vast te zetten en wat meer ruimte te geven aan de geest.

Zodat ook wij na 2 en een half uur, jubelend de kerk uit gaan, zonder enig tijdsbesef.

De afgelopen week zijn we ook naar het plaatselijke ziekenhuis geweest, om muziek te maken en te bidden voor zieke mensen.

Dit deden we samen met een vriend van paul en esther, die dit elke week doet.

Ontzettend indrukwekkend en heftig, maar ook heel mooi en dankbaar om te doen.

( schrijf ik nog wel een keer meer over)

Gisteren zijn Karst en Tjitske vertrokken en zullen ze hun wereldreis voortzetten.

’t Was ontzettend fijn om de eerste maand met hen te beginnen en ik ben dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad.

Door hun vertrek komt het gastenverblijf vrij en daar ben ik nu in getrokken.

Het is toch wel fijn om soms even alleen te kunnen zijn.

De afgelopen weken heb ik vollop meegedraaid met het Les geven. Ik help vooral Jona en vind het ontzettend leuk om te doen. We maken samen knutselwerkjes en leren letters.

Esther helpt Ezra en Anna vaak met huh schoolwerk en soms wisselen we af :) 

Ik hoop de volgende keer wat sneller weer te bloggen en dat is dan waarschijnlijk via een andere site.

Bedankt voor jullie gebeden en giften.

Ik kan de giften nog niet zien, maar mijn bankpas is onderweg :)

En om even Malawiaans af te sluiten…

Mulungu ndi wabwino nthawi zonse ndipo nthawi zonse Mulungu ndi wabwino

God is good, all the time,

And all the time, God is good.

Hartelijke groet en zegen,

Marith