De uitdagingen van Malawi

Inmiddels ben ik ongeveer een week op Gulugufe in Malawi.

Mijn tijd hier begon met vele uitdagingen.

Bij aankomst in Blantyre bleek mijn koffer er niet te zijn,

tien minuten na aankomst viel mijn telefoon stuk, er kwam geen geld uit de ATM. (geldautomaat)

Uiteindelijk vonden we een automaat die wel grote bedragen uitgaf, maar daarin bleef mijn bankpas waarschijnlijk achter.

Pas een dag later besefte ik dat mijn bankpas weg was doordat iemand naar de gegevens vroeg.

Daarnaast was op het terrein van Gulugufe de stroom uitgevallen omdat de onweer de transformer had vernield.

En dus was het donker en konden we niet veel water gebruiken.

Dit probleem is er  nog steeds…

Een nieuwe transformer kost 3000 euro en de noodstroom van de noodaggregaat kost natuurlijk telkens benzine.

Een boel kosten op kosten dus.

Ik heb zelf gelukkig met het geld dat ik had opgenomen een nieuwe telefoon kunnen kopen.

En afgelopen zondag is eindelijk mijn koffer binnen gekomen! Hoera!

Van af toen kon ik pas echt landen en mijn kamertje eigen maken.

Ik verblijf bij de Familie Rombout, die stichting Gulugufe hebben opgezet.

Het gezin bestaat uit Paul , Esther en 3 kinderen.

Ezra, Anna en Jona.

Het is mijn taak om de 3 kinderen van basisonderwijs te voorzien.

De afgelopen week moest ik eerst even acclimatiseren en een beetje landen,  maar na de kerstvakantie hoop ik mijn taak voor onderwijs volledig te vervullen.

Binnen het gezin bleven de tegenslagen ook komen…

De eerst noodaggregaat functioneerde totaal niet goed en dus moest de zoveelste rit van anderhalf uur naar Blantyre worden gemaakt.

Uiteindelijk hebben we een grotere goede gekocht en snoeren om de zonnepanelen te laten werken.

Deze oplossing kwam net op tijd, anders waren we door het al het water heen.

Tot overmaat van ramp begaf gisteren de laptop van de familie Rombout het ineens…

Waardoor er geen les meer gegeven kon worden aan de werkers en alle gegevens en lesmateriaal voor de kinderen nu ook niet toegankelijk zijn…

In het gastenverblijf van Gulugufe verblijven Karst en Tjitske nu.

En dat is ontzettend fijn 

Hoe meer Friese zielen, hoe meer vreugd!

We lachen  heel wat af samen en gooien achterlijke Friese termen naar mekaars hoofd.

Ook voor de kinderen is het fijn dat er wat meer Nederlandse mensen zijn.

God zegent ons door de moeilijkheden heen met  geduld en met kennis, die Karst met zich meebrengt over computers en telefoons.  Er kwam  ook al zomaar een gift van een onbekende binnen J waar we ontzettend blij mee waren.

Daarnaast geeft muziek hoop en vreugde.

Ik ben ontzettend blij dat ik mijn Ukelele mee heb genomen en dat we samen veel  liedjes kunnen zingen.

Het voelt goed om hier te zijn, om te leren,  om grenzen te verleggen, om geduldig te leren zijn.

Elke morgen beginnen we om 7 uur met lezen en aanbidding.

En die aanbidding gaat natuurlijk op zijn Afrikaans 

In 1 woord FANTASTISCH!

Ik vind het ontzettend fijn om de dag zo met God en de community te beginnen.

Het is ook ontzettend bijzonder om te zien hoeveel bomen en planten God heeft geschapen die genezing brengen of juist preventief beschermen tegen ziektes.

Bij Gulugufe draait alles om de circel…

Er is niets dat geen doel heeft.  Zo gebruiken we compost toiletten, om het land te bemesten, staat de kippenren boven het water om algen te kweken van hun uitwerpselen ( daar leven de vissen weer van)

Op het gebied van dieren zijn er al een boel verassingen voorbij gekomen.

Gisteravond waren we live  aanwezig bij de vangst van een Afrikaanse Python en door de eerste regenval van afgelopen dinsdag, stikte het ineens van de “kumbies”  In Chichewa.

In het Engels noemen ze het flying ants, maar eigenlijk zijn het Termietenlarven.

Deze komen bij de eerste hevige regen los uit de grond, krijgen zwakke grote vleugels,  paren met  elkaar in de lucht en vallen niet veel later neer op de grond.

Ze zijn dol op licht, dus hadden we felle lampen ver van huis aangezet zodat ze niet allemaal binnen kwamen.

In het holst van de nacht vingen de beveiligers van het terrein emmers vol.

Om ze…. -- Op te eten natuurlijk!

Ik moet eerlijk zeggen, ze zijn eigenlijk best wel lekker.

Het smaakt een beetje naar bacon.

Verder heb ik ontzettend mooie springkanen, motten, torretjes en vele miljoen- en duizendpoten gezien.

Ik hoop en bid dat er na alle tegenslagen, positieve dingen zullen komen.

Wilt u/jij helpen in het project?

Bid mee en/of stuur een gift naar:

NL 58 RABO 0127679529

t.n.v. Christengemeente Sefanja o.v.v. Scholing en coaching in Malawi

DEZE VERMELDING IS BELANGRIJK!  (ANBI status)

of naar NL24RABO 0140132031

t.n.v. M. HANSMAN

ALVAST BEDANKT :)

Hartelijke groeten vanuit het warme Malawi