de tijd vliegt

Ook al hoopte ik dit keer eerder te bloggen, het is helaas niet gelukt…

De tijd vliegt echt ontzettend hard voorbij en ik wil eigenlijk veel teveel tegelijk.

In het hier en nu leven en genieten, bezig met de toekomst en soms bezig met het verleden, schrijven, zien, beleven, werken, muziek maken, lezen, leren en ga zo maar door.

Gelukkig lukt dat alles een beetje, maar toch wenste ik dat de dagen wat langer waren.

Aan de andere kant is het een goed teken dat de tijd zo snel gaat…

Ik voel me over het algemeen ontzettend op mijn plek en heb inmiddels alles weer op orde.

Op 21 januari ( een maand en tien dagen na aankomst) heb ik eindelijk een nieuwe bankpas mogen ontvangen en dus is alles weer zoals het hoort.

Verder heb ik me deze maand vooral verwonderd over Gods prachtige scheppingswerk in het groot en in het klein.

Als het hier donker is, is het écht donker en dus zie je bij heldere hemel ontzettend veel sterren.

Ik kan me daar echt zo klein en kwetsbaar bij voelen, maar tegelijkertijd ook zo beseffen hoe groot en machtig God is.

Gewoon even lekker beseffen dat Hij dat allemaal maakte, dat de aarde precies op de juiste plek staat om te leven, dat Hij het allemaal in Zijn hand houd en dat ik 1 van die 7 miljard mensen ben op dat kleine bolletje waar Hij naar luistert! Dat is toch gewoon fantastisch!

Het wordt alleen nóg mooier, de aandacht die Hij had voor het universum en ons als mensen, die had Hij ook voor al die kleine dieren en organismen die we met het blote oog niet eens kunnen zien.

En alles, maar dan ook echt alles klopt tot in detail. Alles heeft elkaar nodig, alles is belangrijk.

Paul heeft hier allemaal les materiaal over kleine beestjes, schimmels en bacteriën, om mensen te leren hoe belangrijk het is dat deze zich in de grond bevinden.

Ik zit dan vaak vol verbazing mee te kijken op zijn laptop.

Alles is met zoveel aandacht gemaakt en zo nuttig dat het zonde is dat wij mensen denken het beter te kunnen en te weten.

God is een ware kunstenaar, en wij zijn van die vervelende kinderen die door Zijn atelier drentelen en ons afvragen of dat niet wat sneller kan en of we niet even mogen helpen…

’t antwoord van menig kunstenaar zou zijn dat we best de kwasten aan mogen aangeven en de verf, maar van het doek blijf je af!

En wat doen wij…? Wij pakken een grote verfroller en kliederen binnen de kortste keren 1 kleur over dat veelkleurige schilderij. Dat is er zo ongeveer aan de hand op dit moment. we kunne dat schilderij nooit meer terug brengen in zijn originele staat, maar wel weer meer veelzijdigheid terug halen.

En dat maakt mijn kijk op de natuur volledig anders en de lessen ontzettend interessant!

Oke even verder op de gebeurtenissen van de maand.

Deze is maand Anna 8 jaar geworden! En dat hebben we gevierd met Slagroomtaart, ( toch handig zo’n banketbakkersdiploma) cadeautjes en een uitje naar ’ngona lodge, waar we heerlijk hebben gezwommen.

De kinderen hebben me nog een paar keer rondgeleid over het grote terrein en me nog meer dieren en planten laten zien! (heel leuk en leerzaam)

We hebben poffertjes en koekjes gebakken, heel veel letters geleerd, geknutseld, getekend en ik heb kapper gespeeld en Anna en Esther geknipt.

En zo af en toe ligt er ineens een verassing voor me klaar.

Een lief briefje, een tekening of een bosje bloemen uit eigen tuin. Allemaal kinderliefde!

Ook ben ik met Esther in verschillende kerken geweest en het valt me op dat er hier in alle kerken ontzettend veel aandacht wordt besteed aan nieuwkomers.

In de meeste kerken is het natuurlijk overduidelijk dat wij nieuw zijn, maar er word ook eigenlijk altijd gevraagd of eventuele gasten de hand willen opsteken en zichzelf willen voorstellen.

Dan sta je dus ineens midden in een kerk uit te leggen wie je bent, waar je vandaan komt en wat je doet! Er wordt eigenlijk ook direct gevraagd of je misschien toevallig lid wil worden van de kerkgemeenschap.

Bij assemblies of God ging het nog een stapje verder… Welcome Marith, from now on, this is your chair. If you will not be here next Sunday, this chair will be vacant.

Ook wilde de voorganger van die kerk eigenlijk direct een afspraak maken om bij me langs te komen, maar of dat ook gaat gebeuren, zal de tijd leren.

Verder blijf ik ontzettend genieten van elke kerkdienst die ik bezoek en maak vaak vele foto’s en filmpjes van alle dansende en zingende mensen.

Dat dansen is soms maar goed ook, want de dienst van afgelopen zondag duurde meer dan 3 uur!

En terwijl de kindjes het langzaam stuk voor stuk opgaven en op de betonnen vloer in slaap vielen, gingen wij gewoon door!

Aan het eind van de dienst werd er ook nog een kindje opgedragen. De voorganger mocht het kind een naam geven.

En zei: “deze morgen dacht ik direct aan de naam James, James, James” dus ik noem hem: James!!

De moeder van de kleine James lachte een beetje en zei: “zo heet zijn broer ook al”

Toen moesten we allemaal lachen en werd de naam Andrew! En zo kreeg het kind een naam!

Na het opdragen kon iedereen een cadeautje of geld in een mandje doen voor moeder en kind.

Dat vond ik ontzettend mooi.

De mensen hebben hier namelijk weinig en er is op dit moment echt hongersnood.

Het is dan toch prachtig om een moeder met een pasgeborene wat extra’s te geven.

Ikzelf blijf voor de rest wat kwakkelen met mijn gezondheid en hoop en bid dat ik snel van alle ontstoken wonden en vermoeidheid af ben.

Voor de rest voel ik me elke dag gezegend en ben ik God dankbaar voor deze tijd.

Hartelijke groet en zegen,

Marith