update op een bijzondere dag

Het is 29 februari en zo ontvang ik één dagje extra aan mijn Afrikaanse avontuur.

Dat is toch wel een cadeautje als de tijd zo snel verstrijkt.

Inmiddels zijn er van verschillende mensen giften binnen gekomen en daar ben ik ontzettend dankbaar voor!

Nu wordt het uitzoeken hoe ik dit het best kan besteden om mensen voor de langere termijn te helpen. Maar dat gaat helemaal goed komen!

Met mijn gezondheid gaat het ook weer een stuk beter! Bedankt voor alle gebed hiervoor.

Vrij snel na het schrijven van mijn laatste blog, besloten Esther en ik toch maar even medische hulp in te schakelen.

We kwamen bij de kliniek van Chris, een oud collega van Esther die hier haar eigen praktijk runt voor de armste mensen in haar gebied.

Ze keek naar mijn gezwollen lymfklieren in mijn hals en wonden op mijn benen en zei “dit kan onmogelijk met elkaar te maken hebben”

Heb je geen last van je keel?  "Nee' antwoordde ik, "niet echt", maar toen ik mijn mond moest openen zei ze:  ‘kind, je bent veel te laat!” je keelamandelen zijn hartstikke ontstoken!

Ik kreeg direct antibiotica voor mijn keel en zalf voor mijn wonden.

Na 1 dag ziek en lam op bed liggen, ging het een stuk beter en kon ik weer aan het werk!

Ik ben ontzettend blij dat ik eindelijk van de wonden af ben en er niet meer 20 vliegen op mijn voet komen zitten om daar eens even van te genieten. Blech…

Over vliegen gesproken, er zijn hier echt ontzettend veel beestjes!

En die stoppen niet bij de voordeur.

Elke morgen en avond tref ik weer wat anders aan in de badkamer of achter de voordeur.

Het wendt wel, maar toch vind ik het maar niks…

Zo vond ik in de afgelopen weken: een half opgevreten dode muis, 2 grote, ontzettend snelle spinnen, een hagedis in mijn badkamer, een grote spin tussen mijn handdoeken, een dode en een levende springkaan op mijn klamboe, 100 kleine beestjes in mijn bed en gisteravond stak eer voor mijn voeten een slang voorbij!

Malawi is Fantastisch, maar je moet er wat voor over hebben…

Om nog even in de dierenwereld te blijven… we hebben deze maand best veel dieren gevangen en klaargemaakt om te eten.

Kippen, konijnen, vissen en springkanen (van de markt)

Ik vind het ontzettend bijzonder om te zien hoe normaal de kinderen van Paul en Esther dit vinden.

Ze zijn er gewoon bij als Flappie zijn laatste uur aanbreekt en als de kippen worden geslacht.

Allemaal reuze interessant! Ze kunnen me in geuren en kleuren vertellen hoe dat nou allemaal precies gaat. Vooral Ezra verteld graag alles tot in detail. “en dan trekken ze heel hard en dan is zo zijn velletje eraf!” “Een konijntje zit best los in zijn vel hoor!”

Bij elk konijntje wat aan zijn einde komt, zegt Jona van 5 even, sorry… sorry… sorry…

‘t is eigenlijk best wel raar dat we daar in Nederland nu zo ver van af staan.

Wat is er nou mooier dan vis eten uit je eigen vijver of een kip die je zelf hebt gehouden.

Verser als dat kun je het niet krijgen!

Mocht je nu in de veronderstelling zijn dat we om de haverklap vlees eten, dan heb  je het mis.

Meestal eten we één keer in de week een 2 stukjes geit en heel af en toe gehakt met de community.

De kippetjes zijn allemaal in de vriezer beland en de konijnen ook.

Alleen de vis konden we al wel snel proeven. Echt smakelijk zag het er niet uit, maar het was toch best lekker ( zie foto)

Nog een gek dingetje wat we in Nederland kwijt zijn… “met de seizoenen mee eten”

Wat er niet is, kun je ook niet eten…

Het ananas seizoen is nu voorbij en het sinaasappel seizoen is aangebroken en dus hebben we nu ontzettend lekkere groene sinaasappelen in huis. Groen? Ja groen… want dat is de kleur die ze hier hebben. Ze worden uiteindelijk wel oranje van buiten, maar dan zijn ze eigenlijk al niet meer lekker.

En dus plukken ze hier groene sinaasappels.

Op 19 februari ben ik voor het eerst alleen op pad gegaan.

Ik wilde namelijk graag weer naar het ziekenhuis met Ganisani.

Esther vertrok in de ochtend met de kinderen naar Blantyre

En in de middag begon ik mijn wandeltocht richting ziekenhuis.

Vol goede moed liep ik bergopwaarts richting Deyratu

De felle zon stak me in de nek en de 2 kilometer leek ineens een gigantisch eind!

Gelukkig hebben ze hier fietstaxi’s!

Binnen de kortste keren stonden er 3 mannen om mij heen te vechten over wie me zou meenemen.

Ik koos voor de eerste en die fietste me met zijn oude fiets (zonder versnellingen)  zo de heuvel op naar het ziekenhuis.

Dit keer was de stemming in het ziekenhuis wat minder goed dan de vorige keer. de kinderafdeling lag dit keer zo vol dat meerdere kinderen in 1 bed lagen en moeders met zieke kinderen op de grond zaten.

Veel kinderen huilden en er was een soort onrust, maar toen Ganisani begon te zingen, draaide de sfeer even helemaal om. Het zijn prachtige momenten met een grijs randje.

Terwijl ik bid voor genezing voel ik me even de meest machteloze persoon op aarde.

In mijn gebed hou ik me netjes, maar van binnen maak ik me boos om alle oneerlijkheid en de situatie waarin deze mensen zich bevinden.

Aan de andere kant besef ik me dat dit bidden een van de weinige dingen is die ik kan doen.

Het blijft een moeilijke en mooie bediening.

De fietstaxi beviel me wel, en dus ben ik een aantal dagen later alleen met Anna naar Deyratu geweest achterop de fietstaxi.

Dit was voor Anna ook de eerste keer op de fietstaxi.

Gezellig met zijn 2 op 1 bagagedrager reden wij als een bezienswaardigheid door het dorp.

We hebben gezellig een drankje gedronken bij Vasco en over de markt gewandeld.

Een heerlijke meidendag en een avontuur.

23 februari mochten  we Paul zijn 40^e levensjaar vieren.

Ook dit keer was er weer slagroom gebak in de vorm van een Zwitserse rol. (zelfgemaakt natuurlijk)

En zijn we weer heerlijk wezen zwemmen en eten. bij ‘Ngona Lodge.

Verder begint de speeltuin steeds meer vorm te krijgen, wordt er ontzettend veel gebruik  gemaakt van het nieuwe voetbalveld, komt er gedoseerd regen, leren alle kinderen steeds meer en blijf ik me verbazen over de schoonheid van Gods schepping.

Dankbaar voor elke dag die God geeft.

Dankbaar voor je/uw betrokkenheid.

Hartelijke groet en Gods zegen,

Marith