Afgelopen zondag besloot ik een ochtendwandeling te maken In onze eigen hof van Eden
Nadat ik had genoten van de ochtendliederen van de vogels en alle mooie bloemen die wakker werden, zocht ik een plekje met zicht op de bergen en plofte op de grond.
Daar zat ik dan, met een hemd een T shirt, een jasje, een vest, een dikke trainingsbroek en dikke sokken in slippers tegen de kou.
Heel wazig achter het dikke wolkendek zag ik waar de zon zich bevond en stemde mijn zitplaatsje daarop af.
Wachtend op het moment dat ik hem zou gaan voelen, wachtend op meer warmte en meer licht.
God sprak hierdoor tot mij…
Hij zei: zie je jezelf? Zie je wat je doet?
Je voelt de zon niet, je ziet hem niet, maar je weet dat hij er is.
Je vertrouwt erop dat hij zal doorkomen en wacht in de kou af totdat het moment daar is.
Je ben zojuist gaan zitten in de lichtstralen van de toekomst…
Zo gaat het ook met Mij.
wacht je ook op MIJ? Of trek je nog meer zware, dikke kleren aan, om jezelf te beschermen en wandel je op eigen houtje verder?
Je mag er op vertrouwen, dat ook al zie je Me niet, ook al voel je me niet, ook al zijn er allemaal donkere wolken, Ik zal er altijd zijn.
Ik ben onveranderlijk, Ik ben het Begin en het Einde en altijd Dezelfde.
Houd dus je ogen op MIJ gericht, ook al zie je me niet.
Verwacht MIJ! Want als je Mij verwacht, zal ik door jouw wolken heen komen!
En als ik kom, zul je steeds meer aardse warmtebronnen uit kunnen doen.
Ze zult je steeds lichter voelen, je zult 2 kilo aardse kleren naast je neer kunnen leggen.
En je kleden in Mijn liefde, Mijn warmte, Mijn goedheid.
Lieve dochter, wat er ook gebeurd, kom naar Mij
En ga zitten in de stralen van de toekomst.
~de Vader~
Reactie plaatsen
Reacties
❤️