Supermaan

Afgelopen week liep ik vlak voor het eten naar buiten

En zag op de toren per toeval de “supermaan”achter de bergen opkomen.

Een onwaarschijnlijk grote bal, die mij even helemaal van mijn stuk bracht.

Snel, snel de Nikon van Paul en Esther gebruiken om scherpe foto's te kunnen maken.

Anna ging met mij mee en werd mijn fotografie assistente.

Daar zaten we samen,  op jacht naar een mooie foto van de maan.

En onze jacht zorgde ervoor dat we begonnen te fluisteren. Dat wij als een ware 'Freek Vonk' de maan in ons vizier probeerden te krijgen.

“Marith?...” fluisterde Anna. “de maan geeft zelf geen licht hè?”

‘Nee dat klopt, lieverd, die reflecteert als het ware de zon’ antwoordde ik terug.

´Wauw’ fluisterde Anna

Na ongeveer 20 minuten klungelen, stil zitten, focussen en fluisteren, gingen wij samen voldaan naar beneden met prachtige plaatjes van onze ‘sinaasappel’.

De vraag van Anna bleef nog een poosje in mijn hoofd hangen.

De maan… die grauwe bol vol met een soort van kraters, die planeet die op zichzelf eigenlijk niet zoveel voorstelde, gaf nu zoveel licht, doordat de zon er op scheen.

Stond daar nu in volle glorie aan de hemel en zorgde ervoor dat menig mens foto’s maakte van die fantastische supermaan.

Maar wat nou als die supermaan helemaal geen licht reflecteerde? Wat nou als diezelfde maan ook eens in de zoveel tijd heel dicht bij de aarde zou staan, maar dan gewoon verscholen achter de wolken, wat nou als de maan zou stoppen met het reflecteren van het zonlicht?

Dan was hij er wel, maar dan zagen we hem niet, en stonden we ook niet verbaasd van zijn grootheid.

Is het niet ook zo met ons? Zijn wij eigenlijk niet ook een beetje supermaan?

Ik denk het wel… wij zijn op onszelf niet zoveel bijzonders, wij zijn niet glad, wij zitten vol onvolmaaktheden, maar als Gods licht op schijnt, dan gebeurd er iets fantastisch, iets magisch, dan fluisteren mensen wauw!

Anders dan de echte maan, kiezen wij zelf onze positie in het universum, ( het Koninkrijk van God)

Wij kunnen er voor kiezen om van de zon weg te draaien, om een halve maan te zijn, of dat hele kleine streepje wat je soms ziet.

We kunnen er voor kiezen helemaal geen licht te reflecteren.

Maar God vraagt van ons om te delen van zijn licht, om te schitteren in zijn licht, om als die supermaan Zijn licht door te geven!

En als mensen vragen waar die glans toch vandaan komt, alle eer aan hem te geven!

“die komt niet van mij, die komt van Hem, Hij die eeuwig leeft, Hij het licht van de wereld!

Ik ben maar een reflector van zijn koninkrijk, wil je ook? Wil je ook delen in Zijn licht?

“JA!”

Goed nieuws, dat kan! Hoppa, weg met die oude positie in je leven, weg met alle donkere vlekken, die hoef jij niet te dragen, dat heeft Jezus gedaan! Zodat je nu in het volle licht kunt staan!                                          

1 Johannes  1: 7

maar als wij in het licht van God leven, zoals HIJzelf in het is, dan zijn wij één met elkaar en wast het bloed van zijn Zoon Jezus ons schoon van al onze zonden.

Dat is toch fantastisch!                   

2 Korinthiërs 3:18 

 wij gelovigen hebben geen sluier over ons gezicht.

Wij zijn net spiegels, die het schitterende licht van de Here weerspiegelen. Terwijl zijn Geest in ons werkt, gaan wij steeds meer op Hem lijken.

Jij en ik, we zijn allemaal een supermaan...

sta jij al in de goede baan?