Jaren geleden kochten mijn ouders een slingerklokje bij Juwelier Winters.
Wij vonden het ook wel mooi om zo’n klassiek slingerklokje in huis te hebben.
Dit slingerklokje had echter geen glasplaatje voor de klepel…
Geen bescherming voor dit, zó belangrijke onderdeel van de klok.
Dit zorgde ervoor dat het slingerklokje eigenlijk altijd een beetje voor, of een beetje achter liep.
Een beetje voor of achter lopen, kunnen wij mensen nog wel verdragen…
een afspraak die niet doorgaat, ziek zijn in je vakantie, een vriend die te laat komt,
als we maar weten dat het om en nabij 8 uur is, dat de klok nog “gewoon doortikt.”
en toen kwam daar de Corona.
Die als een ondeugend kind de onbeschermde klepel vastpakte en er een gigantische rotslinger aan gaf…
Het hele uurwerk sloeg op hol, de tandwielen konden het niet meer aan, de wijzers rolden over de wijzerplaat, alles, maar dan ook alles was uit zijn ritme.
Ineens liepen de mensen op de zaken achter, ineens was de slinger van de corona al veel verder dan men dacht, ineens sloeg de paniek toe.
Er werd gedacht, vergaderd, onderzocht, gekeken, geschat hoe laat het zou zijn, en toen…-
Toen werd die klepel met man en macht tot stilstand gebracht.
Even niks…
Het zou het enige redmiddel zijn.
Even niks.
Gewoon even geen getik, ook niet op ritme.
Alleen maar stilte.
Stilte -
Totdat wij mensen weer op de zaken vooruit zouden lopen.
Totdat wij mensen begrepen hoe laat het was.
Totdat wij mensen het verstopte uurwerk van die klok volledig in kaart hadden gebracht.
En zo werd het in alle huiskamers stil,
En op de weg werd het stil,
En in de lucht werd het stil,
Ja, zelfs in Amsterdam werd het stil.
En pas toen alles stil was,
Werden zelfs de mensen stil.
En de mensen werden zó stil,
Dat zij Gods stem konden verstaan.
En de vogels begonnen te waarderen,
En thuis begonnen te leren.
Stil staan en thuis blijven,
Dat is nu de grootste strijd,
Intussen de angst verdrijven-
Maar…
Op een dag lopen wij weer op tijd.
Marith Hansman 28-03-2020
Reactie plaatsen
Reacties
Op die dag hopen wij en die verwachten wij voor vertrouwen. xxx mama
Schrijverstalent!! Dat wist ik al, ik zie je nog zitten op de buitenrichel van onze slaapkamer, in Bali, uit het raam geklommen...schrijven. Ik zie je wederom in de boom zitten in heidebeek, hoog op een tak, als een eekhoorn, je lag daar met je benen languit alsof het de meest comfortabele plek was. Onder de klamboe, aan het strand. Jij bent echt zo creatief en niet alleen in het schrijven....big hug
Prachtig Marith. Ben er stil van.
Zo mooi, wat moet dat heerlijk zijn om je te kun en uiten in schrijven! Dank voor het mogen mee genieten hiervan... Xxpeet
de warme herinnering aan het slingerklokje thuis..
heb je verlevendigt daar in jouw andere thuis...
Marrigje, knap gedaan!
zó kunnen wij deze tijd aan!
...ook al zit jij aan de 'andere kant'
onze tijden zijn in Zijn Hand!
Leafs fan Janke