Leven is niks meer dan simpelweg ‘zijn’
Meestromen op de golven,
Stukgeslagen worden door de storm,
om als verdwaald wezen op zoek te gaan naar een nieuwe schelp als huis.
Feitelijk hebben we met z’n allen niks in de hand…
Zijn we net zo afhankelijk van de stroom als elk zeewezen.
Waarom zou ik me nog zorgen maken?
Waarom zou ik me opwinden?
Zijn het de dieren in de zee die smekend bidden om rust?
Die smekend bidden om herstel?
Nee…
Ze wachten in de wetenschap dat het wel een keer goed komt.
Dat de storm zal gaan liggen, dat de warmte zal verdwijnen,
dat alles terug gebracht zal worden zoals het ooit eens was bedoeld.
Omdat het niet anders kan.
Hoe? Met tijd en rust…
Dus wat rennen we nou? Waarom piekeren? Waarom zorgen?
Neem tijd en rust.
Laat de leegte leeg,
Zodat de Schepper hem kan vullen met hoe het eens allemaal was bedoeld.
26-04-2019
Marith Hansman
Reactie plaatsen
Reacties